சூஃபிஸம், வஹ்ஹாபிஸம் மற்றும் அத்வைதம்: தீன்-முகம்மது அவர்களிடம் நேர்காணல்

 சூஃபி தத்துவங்கள் பற்றி தீன் முகம்மது என்பவர் சிறந்த விளக்கங்களை அளிக்கிறார். அந்த வீடியோவினை கீழே கொடுத்துள்ளேன். அந்த வீடியோ தமிழில் இருந்தாலும், தமிழ்-முஸ்லிம்களுக்கு மட்டுமே விளங்கும் வண்ணம் பற்பல அரபி கலைச் சொற்கள் உரையாடல்களில் பயன்படுத்தப்படுகின்றன. முஸ்லிமல்லாதோர்களும் விளங்கிக் கொள்வதற்காக அந்த கலைச்சொற்களை தமிழில் கீழே பட்டியலிட்டுள்ளேன்.

அந்த வீடியோவினைப் பகிர்ந்துகொள்வதற்கு முன் அந்த வீடியோவில் கூறப்படும் சில‌ கருத்துக்களைப் பற்றி சிறு விமர்சனங்களை முன்வைக்கிறேன்.




 அந்த வீடியோவில், அத்வைதக் கோட்பாடுகளுக்கும் சூஃபி தத்துவங்களுக்கும் உள்ள வேறுபாடு பற்றிப் பேசப்படுகிறது. தீன்-முகம்மதவர்கள், அத்வைதம் பற்றி தான் நன்கு அறிந்தவரல்ல என்றும், சங்கராச்சாரியார் அவர்கள் கூறியதினைப் பற்றி சிறிதுப் படித்துள்ளதாகவும் கூறிவிட்டு, சங்கராச்சாரியார் அவர்கள் கூறியதாகத் தான் படித்த சிலவற்றவைகளையும் கூறுகிறார். பின்பு சங்கராச்சாரியார் அவர்கள் கூறியதாக தான் கூறியது, எவ்வாறு சூஃபி தத்துவத்தினின்று வேறுபடுகின்றதென்றும் கூறுகிறார்.

ஏறத்தாள இந்தப் பிரபஞ்சமே (Universe, அண்டம், உலகம்) இறைவன் என்று சங்கராச்சாரியார் கூறியதாக தீன்-முகம்மது அவர்கள் அபிப்ராயம் கொண்டுள்ளார். இந்த அபிப்ராயம் சூஃபிக் கொள்கையிலிருந்து மாறுபடுகிறது என்றுக் கூறி எவ்வாறு மாறுபடுகிறதென்பதினை கீழ் கண்டவாறு விவரிக்கிறார்.

 பிரபஞ்சத்தில் காணப்படுபவைகளுக்கு இருக்கக் கூடியத் தன்மை போலியானதென்றும், அந்த இருக்கக் கூடியத் தன்மை கடவுளுக்கு மட்டுமே உண்டு என்றும், ஆனால் பொருட்களுக்கு அந்தத் தன்மை கடவுளிடமிருந்து வழங்கப்படுகிறதென்றும், இது சூஃபி நம்பிக்கையின் அம்சமென்றும் கூறுகிறார் தீன்-முகம்மதவர்கள்.  எனவே பொருட்களின் தொகுப்பினைக் கடவுளென்று கூறமுடியாதென்று தீன்-முகம்மதவர்கள் விளக்குகிறார். எனவே இது சங்கராச்சாரியார் கூறியதாகத் தான் கூறிய‌திலிருந்து வேறுபடுகிறதென்றும் விளக்குகிறார்.

 ஆனால் சங்கராச்சாரியாரவர்கள் கூறியதாக தீன் முகம்மதவர்கள் கூறியதை சங்கராச்சாரியாரவர்கள் கூறவில்லையென்று கருதுகிறேன். பொருட்களைக் கடவுளென்று சங்கராச்சாரியார் கூறியவரல்ல. மாறாக, பொருட்களின் மீதான‌ விளைவுகள், தன்மைகள் அவனுடையவையென்று அவர் கூறியவரென்று நம்புகிறேன். ஏறத்தாழ சூஃபிக்களின் நம்பிக்கையாக தீன்-முகம்மதவர்கள் விவரிப்ப‌தைத்தான் சங்கராச்சாரியாரும் கூறியுள்ளாரென்று நம்புகிறேன். அத்வைதம் பற்றிய விக்கிப்பீடியாப் பக்கமும் இதைத்தான் கூறுகிறது. இப்னு-அரபி எனும் சூஃபி கூறியதும்  சங்கராச்சாரியார் கூறியதும், ஒரே வாக்கியங்களில் உள்ளன: "இந்த உலகம் போலி ஆனால் முற்றிலும் போலியல்ல".

 புரிந்து கொள்வதற்காக இந்த வீடியோவில் கையாளப்படும் உதாரணமாகிய அலை ஒரு நல்ல உதாரணம். பொருட்களைக் கடவுளென்பது, தண்ணீரினை அலையென்று கூறுவதற்கு சமமானது. எனவே தவறானது. மேலும் அலைக்கு இருக்கக்கூடியத் தன்மை நிரந்தரமானதல்ல, எனவே அலையும் கடவுளின் பகுதியல்ல, ஏனெனில் கடவுள் நிரந்தரமானவன். இருக்கக் கூடியத்தன்மை, அலைக்கு தற்காலிகமாக வழங்கப்படுகிறது. அலையின் இருக்கக் கூடியத்தன்மையினை அலையினுடையதென்பது, இறைவனுக்கு இணைவத்தலெனும் இஸ்லாமியக்குற்றமாகும். அது நம்மைப் போலியுலகில் ஆட்டிப்படைக்கும்.

வீடியோவில் கையாளப்படும் பச்சை நிறம் பற்றிய உதாரணமும் அருமை.

  மேலும் பற்பல அம்சங்களில் அத்வைதமும் சூஃபி தத்துவங்களும் உடன்படுகின்றன. சூஃபி தத்துவங்கள், "இறைவன் ஒருவன்", "இறைவனுக்கு இணையில்லை" என்ற கருத்துக்களின் அடிப்படையில் ஏற்பட்ட சிந்தனையாதலால், சூஃபி தத்துவங்கள் ஒரு தூய்மையான இஸ்லாமிய தத்துவங்களுமாகும்.


இப்போது அந்த வீடியோவில் கையாளப்படும் அரபு கலைச் சொற்களின் தமிழ் மொழிபெயர்ப்புக் கீழே உள்ளன. மூன்றாம் நிமிடத்திலிருந்து வரும் காட்சிகளுக்கு இங்கே கொடுக்கப்பட்டுள்ளன.

"ஷாஃபி மத்ஹபு" ----- இலங்கை முஸ்லீம்கள் பின்பற்றும் ஒரு விதமான மதச்சட்ட அமைப்பு முறை;
"காதிரியா, ஷாதுலியா, நக்க்ஷபந்தியா தரீக்காக்கள்" ----- இவைகள் ஒருவிதமான குரு-குல பயிற்சி முறைகள் அல்லது தொடர்கள்;
"திக்ரு"-- இறைவனின் பெயர்களைக் கூறி அவனை ஞாபகம் கொள்ளும் ஒரு முறை
"தசவ்வுஃப்" - சூஃபிஸம்
"சுன்னா"- நபி அவர்களது முறைகள்
"அக்கீதா"- இஸ்லாமிய இறைக் கொள்கை
"வஹ்ஹாபிச இயக்கம்" - குர்-ஆன் மற்றும் நபி அவர்கள் பற்றி நூற்றாண்டு காலங்கள் கழித்து எழுதப்பட்ட செய்திகளை, "ஆதாரபூர்வமானது", "பலஹீனமானது" பிரிக்கும் முறைகளில் எந்த தவறுமில்லையென்று மனப்பூர்வமாக நம்பும் இயக்கங்கள்.
"குஃப்ர்" - இஸ்லாமியக் கொள்கைகளை நிராகரித்தல்
"ஷிர்க்" - இறைவனுக்கு இணையாக எதையாவது கருதுதல்
"மஹப்பத்" - அன்பு
"தீன்"-- இறைவன் பற்றிய‌ நம்பிக்கைகளுடன் வாழும் முறை
"காஃபிர்கள்" -- இறைவனை அல்லது இஸ்லாமிய தத்துவங்களை நிராகரிப்பவர்கள்
"இஸ்லாமிய கிலாஃபத்" -- இந்த வீடியோவில் தீன் முகம்மதவர்கள் இந்த வார்த்தைகள் மூலம் சுட்டுவது அரேபியா மீதான துருக்கிய ஒட்டோமானியர்களின்  இஸ்லாமிய ஆட்சி
"உலமாக்கள்" -- இஸ்லாமியக் கோட்பாடுகள் மற்றும் தத்துவங்கள் பற்றிக் கற்றறிந்தவர்கள்
"கஸ்ஸாலி" -- இவர் சூஃபிஸம் இஸ்லாத்திற்குட்பட்ட நம்பிக்கையே என நிரூபித்தவர்
"ஷாஃபி" - இவர் ஒரு இஸ்லாமிய சட்ட வல்லுனர்
"அபூ ஹனீஃபா" - இவர் ஒரு இஸ்லாமிய சட்ட வல்லுனர்
"இப்னு தைமிய்யா" - இவர் கஸ்ஸாலிக்கு எதிர்பதமானவர்.
"ஷேகுல் இஸ்லாம்" - "இஸ்லாமிய குரு". இது வஹ்ஹாபிகள் இப்னு தைமிய்யாவிற்கு கொடுத்தப் பட்டம்
"அமானத்" - ஒருவர் மீது வைக்கும் நன்னம்பிக்கை
"வஸீலா தேடுதல்" - உதவி தேடுதல்
"ஹதீஸ்" - நபி அவர்கள் பற்றிய செய்திகள்
"உஜூத்" --- உள்ளமை, இருக்கக்கூடியத் தன்மை, existence
"உஜூதுல் வாஜிப்" --- "கட்டாயமாக இருக்கக் கூடியத் தன்மை"
"மும்கினுல் உஜூத்" --- "இருக்க சாத்தியமானவைகளின் இருக்கக் கூடியத் தன்மை"
"மவ்ஜூத்" --- இருப்பவை
"சிஃபத்" - பண்பு, தன்மை
"ஹதம்" -- இல்லாமை
"குன்" - "ஆகுக" என்று கட்டளையிடுதல்
"வஹ்தத்துல் உஜூத்"  -- இருக்கக் கூடியத் தன்மையினை ஒன்று என நம்பும் மெஞ்ஞானத் தத்துவம் (Oneness of Existence)
"ஒதுவெடுப்பது" --- தொழுகைக்கு முன்பு தனது உறுப்புக்களை தண்ணீர் கொண்டு தூய்மை செய்தல்
"அனல் ஹக்" - நானே உண்மை (இங்கு "உண்மை" என்பது கடவுளின் பெயர்களில் ஒன்று எனும் பொருளில் பயன்படுத்தப்படுகிறது)
"ஷரியத்" - வெளிரங்கமான சட்டதிட்டங்கள்
"மாரிஃபா" - இறைவன் பற்றிய ஞானம்
"காலிக்" - படைப்பவன்
"ஃபத்வா" - மதத் தீர்ப்பு

பிஜேயின் கடவுளின் விலங்கியல் பெயர் : ஹோமோ செடென்டேரியஸ்-செடெஸ் (Homo Sedentarius-Sedes)

தமிழக வஹ்ஹாபிகளின் தலைவர்களில் ஒருவரான "பிஜே" எனும் பி.ஜெயினுல் ஆபிதீன் அவர்கள் ஒரு சமயம் தான் பங்கேற்ற விவாதத்தின் போது, தனது கடவுள் எப்படிப்பட்டெதென‌ விவரித்தார். இந்த விவரிப்பு 2010-ல் நிகழ்ந்தது. அவரது விவரிப்பின் படி அவரது கடவுள் கீழ்காணும் அம்சங்களைப் பெற்றுள்ளது.

1. கடவுள் வானத்தில் ஒரு திசையில் தொலைதூரத்தில் உள்ளது
2. அது ஒரு நாற்காலி போன்ற ஆசனத்தில் அமர்ந்துள்ளது.
3. அந்த நாற்காலியை 8 ஜின்கள்/வானவர்கள் தூக்கிக் கொண்டுள்ளனர்
4. அதற்கு கைகள் மற்றும் கால்கள் உண்டு
5. அது மனிதனை தனது சாயலில் படைத்துள்ளது. அதாவது கடவுள் மனிதனின் சாயலில் இருக்கிறது.
6. ஆனால், அந்த மனிதக் கடவுளுக்கு சாவு கிடையாது.

விலங்கியல் படி அவரது அந்த கடவுள் எனும் விலங்கிற்கு பெயரிடவேண்டும். அதுதான் முறை. ("விலங்கு" எனும் வார்த்தையை நான் "மிருகம்" எனும் தரம் தாழ்ந்த பொருளில் பயன்படுத்தவில்லை. விலங்கியல் அம்சங்களைப் பெற்ற அனைத்து உறுப்பினர்களும் விலங்குகள் தான். மனிதர்கள் உட்பட விலங்குகள்தான்.)

 அவரது கடவுள், மனிதனைப் போல இருப்பதால், "ஹோமோ" ஜீனஸ் (Genus) வகையைச் சேர்ந்தது. ஆசனத்தில் அமர்ந்துள்ளதென்பதினை இலத்தீனில் மொழிபெயர்த்து அதன் இனப் பெயரினைக் கூறலாம். (அதாவது Species பெயர்). இலத்தீனில் மொழிபெயர்ப்பதென்பது, அறிவியல் மரபிற்க்காக.

"ஆசனத்தில் அமர்ந்துள்ளது" என்பதினை, இலத்தீனில் "செடென்டேரியஸ்-செடெஸ்" (Sedentarius-Sedes) எனக் கூறலாம். இதனை "Google Translator" உதவிகொண்டு மொழிபெயர்த்தேன்.

எனவே பிஜேயின் கடவுளின் அறிவியல் பெயர்: "ஹோமோ செடென்டேரியஸ்-செடெஸ்" Homo Sedentarius-Sedes.

எனது இந்த அறிவியல்-பணிக்காக சன்மானங்களை வழங்க விரும்புவோர்கள் 123456 என்ற ஸ்டேட் பேங்க் அக்கெளண்டிற்கு அனுப்பும்படிக் கேட்டுக்கொள்கிறேன்.

"கடவுள் ஒருவன்", "கடவுள் எல்லையற்றவன்": ஒரு சிந்தனை

 கடவுள் ஒருவனே என்று அனைத்து மதங்களும் சொல்கின்றன. "ஒன்றே குலம், ஒருவனே தேவன்" என்பது திருமந்திரத்தின் முதல் வரி. "உங்கள் எஜமானன் ஒருவனே" என்பது ஷிர்டி சாய்பாபாவின் முதன்மையான போதனை. இதனையே கபீரும் கூறியுள்ளார். ரிக்-வேத வரிகளும் கூறுகின்றன. "இறைவன் ஒருவன், அவன் எத்தேவையும் அற்றவன்" என்பது முஸ்லிம் குழந்தைகள் மனனம் செய்விப்பதற்கு அவர்களது தாய்மார்கள் தேர்ந்தெடுக்கும் முதல் குர்-ஆன் வரிகள். கடவுளுக்கு ஒப்பில்லையென்று வள்ளுவர் சொல்வதிலிருந்தும், வள்ளுவரும் "கடவுள் ஒருவனே" என்று கூறுபவரென அறியலாம்.

 (இந்தப் பதிவில் "உலகம்" என்ற வார்த்தையை Universe என்ற பொருளிள் பயன்படுத்துகிறேன்). உலகம் ஒரு காலப் புள்ளியில் தோன்றி இருக்கலாம் என்பது அறிவியலும் பல மத-நம்பிக்கைகளும் முன்வைக்கும் கொள்கை. இதன் அடிப்படையில் கடவுளின் "ஒருமை"ப் பற்றி, அதாவது, கடவுளின் ஒருமைத் தன்மைப் பற்றி சில சிந்தனைகள் கீழே:

"உலகம் தோன்றியதன் மூலம் மற்றும் காரண கர்த்தா கடவுளே" என்ற கருத்தினையும், "கடவுள் ஒருவன்" என்ற கருத்தினையும் சேர்த்து ஒரு நேர்கோட்டு சிந்தனை (straight forward thought), சில விஷ‌யங்களைக் கூறுகிறது.

இந்த "ஒருமை" அல்லது "ஒன்று" என்பது, நாம் மனதில் புரிந்து வைத்துள்ள "ஒன்று" என்பதாகாது. ஆனால் பாமர நிலையுள்ள பெரும்பான்மையான மக்கள் கடவுளின் "ஒருமைத் தன்மை" என்பதினை நாம் வழக்கில் பயன்படுத்தும் "ஒன்று" என்பதைப் போன்றதென்று கருதுவது ஆன்மீகத்தின் ஆரம்ப நிலைக்கு ஏற்றதே.

 ஏன் கடவுளின் ஒருமையும் நாம் புரிந்து வைத்துள்ள "ஒருமை" அல்லது "ஒன்று"-ம் சமமானதல்ல? சற்று சிந்திப்போம்

நாம் புரிந்து வைத்துள்ள "ஒன்று" எனும் வார்த்தை, அல்லது "ஒருமை" எனும் வார்த்தை, "பன்மை" எனும் வார்த்தையின் புரிதலினால் ஏற்பட்டது. உதாரணத்திற்கு, "இரண்டு" எனும் வார்தையின் அர்த்தத்தை மையப்படுத்தி, "ஒன்று" எனும் வார்தையைப் புரிந்து வைத்திருக்கின்றோம். அல்லது, "மூன்று", "நான்கு" எனும் வார்த்தைகளின் அர்த்தங்களை மையப் படுத்தி, "ஒன்று" எனும் வார்த்தையினைப் புரிந்து வைத்திருக்கின்றோம்.

 ஆனால், கடவுளின் "ஒருமை"யென்பது ஆழமானது. உலகம் "தோன்றியது" எனும் கருத்தில் நம்பிக்கை வைத்தால், கடவுளுக்கு அருகில் எதுவுமில்லை என்பது விளங்கும். எனவே "கடவுள் ஒருவன்" என்பதினைப் "பன்மை" என்பதிலிருந்து விளங்க முடியாது.

உங்களுக்கு அருகில் எந்தப் பொருட்களுமே இல்லாத நிலையைக் கற்பனை செய்து கொள்ளுங்கள். அந்த நிலையில், நீங்கள் மட்டும்தான் இருக்கிறீர்கள். அப்படி இருக்கும்போது, நீங்கள் "ஒருவன்" என்றக் கருத்துக்குப் பொருள் உள்ளதா?

கடவுளின் ஒருமையை அவ்வளவு எளிதாக விளங்கிக் கொள்ள முடியாது. விளங்கிக் கொள்ளும் நிலையைத்தான், சூஃபிக்கள், "மாரிஃபத்" (இறை ஞானம்) என்கிறார்கள். பெளத்தர்கள் இந்த புரிதலை, "பேருண்மையை விளங்குதல்" என்கின்றனர். ஏன் எளிதாக விளங்கிக் கொள்ள முடியவில்லை நம்மால்? காரணம், நாம் பன்மையில் ஊறித் திளைக்கின்றோம். பன்மையெனும் அர்த்தத்திலிருந்துதான் ஒருமையெனும் அர்த்தத்தினை விளங்குகிறோம்.

இந்தப் பன்மையின் அர்த்தத்தினை அழிப்பதற்காகத்தான், சூஃபி பாதையில் செல்லும் மாணவர்கள், "திக்ரு" எனும் பயிற்சியினை செய்கின்றனர். உண்ணும் போதும், உறங்கும் போதும், அமர்ந்த நிலையிலும், நடக்கும் போதும், தனது மூச்சுக்காற்றினை விடும்போதும் இழுக்கும்போதும் கடவுளின் பெயர் கூறிவிடுகின்றனர். தன்னைச் சுற்றி நடப்பவைகள் மீது கவனம் செலுத்தி, அவ்வாறு நடக்கும் செயல்களில் கடவுளின் தன்மைகளைத் தேடுகின்றனர். கடவுளின் தன்மைகளாக இஸ்லாமிய நம்பிக்கை, 99 தன்மைகளைப் பட்டியல் இடுகிறது. "அளவற்ற அன்புடையவன்", "அளவற்ற அருளுடையவன்", "மன்னிப்பவன்", "தோழன்", "வழிகாட்டி" முதலியவைகள் அவனது தன்மைகளின் உதாரணங்கள். இவைகளைத் தனது சுற்று சூழலில் கவனிப்பதும் "திக்ர்"-எனும் பயிற்சியின் அங்கம். பின்பு அந்த கடவுள் தன்மைகளை அந்த மாணாக்கன் வெளிப்படுத்த முயற்சிக்கிக்கவும் அந்த "திக்ரு" அவனை வழிப்படுத்துகிறது. இந்தப் பயிற்சி அந்த மாணக்கனை பண் படுத்துகிறது. இந்தப் பயிற்சி அவனது அகந்தையினை முதலில் அழிக்கிறது. அகந்தையே அந்தப் பன்மை-மையப் புரிதலுக்கு ஊற்று.

எப்போது அந்த மாணாக்கன், பன்மை-மையப் புரிதலிலிருந்து விடுபடுகின்றானோ, அப்போது அவன் எங்கும் இறைத் தன்மைகளைக் காணுவான். குர்-ஆன் வரிப்படி, "திரும்பிய திசைகளிலெல்லாம் அல்லாஹ்வின் முகத்தினைக் காண்பார்கள்".

இப்போது வஹ்ஹாபிகளின் கொள்கைப் பற்றி வருவோம். (வஹ்ஹாபிகள் பற்றி நான் பேசாமல் இருக்கவே முடியாதென்றே நினைக்கிறேன்). "திரும்பிய திசைகளிலெல்லாம் அல்லாஹ்வின் முகத்தினைக் காண்பார்கள்" என்று குர் ஆன் கூறினாலும், வஹ்ஹாபிகள் இதனைப் "பார்ப்பதெல்லாம் கடவுள்" எனும் கொள்கை என்றும், அது இஸ்லாத்திற்கு விரோதமானதென்றும் பிரச்சாரம் செய்கின்றனர். எனவே சூஃபிக்கள் வழிக்கேடர்கள் என்றும் கூறுகின்றனர்.

வஹ்ஹாபிகளின் இந்தக் கருத்து அறிவிலித்தனமானது. சூஃபிக்கள், தனது பயிற்சியின் மூலம், தான் எனும் அகந்தையினை அழித்தப் பிறகுதான் இது அவர்கள் மனதில் நிகழ்கிரதென்பதினால், அவ்வாறு அகந்தையினை அழிக்காத பாமரனினால் சூஃபிக்களைப் புரிந்து கொள்ள முடியாது. அப்படி இருக்க பாமரன் அவர்களை மதிப்பிட‌ முயற்சிக்கவே கூடாது. (இங்கு அகந்தை என நான் சொல்வதினை, அரபியில் நஃப்ஸ் என்று சொல்லுவார்கள்.)

இது பற்றி மேலும் சிந்திப்போம்.....

"திரும்பிய திசைகளிலெல்லாம் கடவுளின் முகத்தினைக் காண்பார்கள்" என்பதும், "பார்ப்பதெல்லாம் கடவுள்" என்பதும் ஒன்றல்ல. "பார்ப்பதெல்லாம் கடவுள்" எனும் வாக்கியம், பார்க்கும் பொருட்களை "பன்மை" என்பதினைக் கொண்டு வரையறுத்து கடவுளைப் பன்மையின் அடிப்படையிலேயே விளக்க முயச்சிக்கும் வாக்கியம். எனவே இந்த இருவாக்கியங்களும் ஒன்றுபோல தோன்றினாலும் வேறுபட்டவை. இதில் மிக கவனமாக இருக்கவேண்டும். சூஃபி பாதையில் செல்லும் மாணவர்கள், இந்த சருக்கல்களை அறிந்தவர்களே. எனவே இதனை, "கத்திமேல் நடக்கும் பாதை" என்றும் சொல்வார்கள். இந்தப் பாதையில் நடக்கும் போது மதி நுட்பத்துடன் நடக்கவேண்டும்.

இது போன்ற சருக்கல்களின் வாய்ப்பினாலேயே, முகம்மது நபி அவர்கள் இந்தப்பாதையினை தனது நெருங்கிய ஈடுபாடுகொண்ட நண்பர்களுக்கு மட்டும் போதித்தார். அலி மற்றும் அபூபக்கர் போன்றோர்கள் அந்த நெருங்கிய நண்பர்களுக்கு உதாரணம். இருப்பினும் இந்த பாதையின் கருத்துக்கள் குர்-ஆனில் உள்ள பல வரிகளில் ஆங்காங்கே பிரதிபலிக்கின்றன. இந்தப் பாதையில், ஒரு மாணவன் செய்யவேண்டிய பணிகள் எல்லாம், உள்ளம் சார்ந்தவை. முகம்மது நபி அவர்கள் போதித்த "ஷரியா" என்பது வெளிரங்க வாழ்க்கை சம்பந்தப்பட்டது. அவைகள் உடை அமைப்பு, கொடுக்கல் வாங்கல் சம்பந்தப்பட்டது. அதே சமயத்தில், உள்ளம் சம்பந்தமாக அவர்கள் கற்றுக் கொடுத்தப் பாதையில், "இறை நம்பிக்கை", "இறை யச்சம்" (அரபியில் "தக்வா") மற்றும் "இஹ்சான்" ஆகியவைகள் அம்சங்கள். இதில் "இஹ்சான்" எனும் அரபி வார்த்தைக்கு சமமான தமிழ் வார்த்தை எதுவென்று எனக்குத் தெரியவில்லை. இந்த "இஹ்சான்" என்பது தான் நான் இது வரை விவரித்த சூஃபி பாதை. "ஷரியா" எனும் வெளிரங்க வாழ்க்கைமுறையினை பாமரனுக்கும், அந்த ஷரியாவுடன் சேர்த்த "இஹ்சான்" அல்லது சூஃபி பாதையைச் சற்று மதி நுட்பமுடையவர்களுக்கும் என நபி அவர்கள் போதித்தார்கள்.

மேலும் சிந்திப்போம்....

இறைவனது தன்மைகள் அனைத்தும் அளவற்றது. உதாரனத்திற்கு, "அளவற்ற அருளாளன்", "அளவற்ற அன்புடையவன்", "அனைத்தையும் பார்ப்பவன்", "அனைத்தையும் கேட்பவன்". சுருக்கமாகக் கூறவேண்டுமானால் இறைவன் எல்லையற்றவன்.

இந்த "எல்லையற்றவன்" என்பதினைக் கருத்தில் கொண்டால், நாம் இன்னொரு சருக்கலிலிருந்தும் விடுபட முடியும். கடவுள் என்பவனை இருப்பவைகளின் தொகுப்பு என்றும் வரையறுக்கக் கூடாது. இந்த எல்லையற்றத் தன்மை என்பதினை நாம் எளிதாக உணரவே முடியாது. கணிதத்தில் "எல்லையற்றது" என ஒரு "எண்" உள்ளது. எல்லையற்றது என்பதினை பாமரன் எப்படிப் புரிந்து கொள்வான்? எல்லையற்றதிலிருந்து "இரண்டு" எண்ணைக் கழித்தால் அது மீண்டும் எல்லையற்றது என்பதினை எல்லோரும் ஏற்றுக் கொள்வார்கள். ஆனால் புரிந்து கொள்ள முடியுமா? முடியாது, ஏனென்றால், "எல்லையற்றது" என்பதினை நாம் உணர்ந்தது கிடையாது.

கடவுளின் இந்த "ஒருமைத் தன்மை" மற்றும் "எல்லையற்றத் தன்மை" என்பதினைப் புரிவதன் முதல் படிதான் அகந்தையினை ஒழிப்பதென்பது.

"மதம்"- " நம்பிக்கை": வேறுபாடு பற்றி ஒரு சிந்தனை

அனைத்து மதத்தினர் மத்தியிலும் "நம்பிக்கை" என்று ஒன்று உண்டு. அந்த நம்பிக்கையை, "மதம்" என்பதன் ஒரு அங்கமென்று பலரும் கருதுவர். இத்தகைய கருதல், பலவிதமான பூசல்களுக்கு வித்திடுகிறது என்று எனது கணிப்பு.

மதம் என்பது வாழ்க்கை முறை. மார்க்கம். இதை ஏற்றால், "எனது மதம், மதமல்ல; மார்க்கம்" என்று ஒவ்வொரு மதத்தினரும் சிக்கலான தத்துவங்களைப் பேசிக் கொண்டிருக்கவேண்டியதில்லை. முஸ்லீம்கள், "இஸ்லாம் என்பது மதமல்ல; அது மார்க்கம்." என்று கூறுகின்றனர். இதையே, பெளத்தர்களும் கூறுகின்றனர், சனாதனியர்களும் கூறுகின்றனர். இந்த "மதமல்ல; மார்க்கம்", என்ற விவரிப்புக்கான தேவை, "மதம்" என்ற சொல்லிற்கான அர்த்தம் வேறு "மார்க்கம்" என்ற சொல்லிற்கான அர்த்தம் வேறென்று கருதுவதால் தான்.

"நம்பிக்கை" என்பது "நம்பிக்கைகள்". எவைகளை நிரூபிக்கும் அளவிற்கு விவரிக்க‌ முடியாமல் நம்புகிறோமோ அவைகளை நம்பிக்கைகள் எனலாம். நம்பிக்கையில்லாதா மனிதர்கள் இருக்கவே முடியாது. பெரியார் கூட ஒரு நம்பிக்கையுடைய மனிதர்தான். "கடவுள்" என்று ஒன்று இல்லை என்று நம்பியவர். சமூகத்தில் நீதிவேண்டுமென‌ என நம்பியவர். இவைகளை அவரால் கூட நிரூபிக்கும் அளவிற்கு விவரிக்க முடியாது, அல்லது நிரூபணம் செய்யமுடியாது.

சமூகத்தில் நீதிவேண்டுமென்பது கூட ஒரு நம்பிக்கைதான். அதற்கு வக்காலத்து செய்ய வேண்டுமானால், "அநீதி" எனும் பின்புலத்தில் மட்டுமே செய்யமுடியும். "நீதி - அநீதி" என்று இருபுறத்தையும் உள்ளடக்கிய ஒரு அமைப்பிற்கு, அதாவது, நீதி- அநீதி என்ற பிரிவினையே செய்யப்படாத ஒரு அமைப்பிற்கு, "நீதி வேண்டும்" என்ற கருத்தாக்கத்திற்கே பொருளில்லை. நாம் சமூகத்தின் அங்கம் என்பதால், சமூகம் என்பது "நீதி முறைகளுடன் செயல்படும் ஒரு அமைப்பு" என மனதில் நாம் வரையறுத்துவைத்திருப்பதால், சமூகத்திற்கு நீதி தேவை என நம்புகிறோம்.

 திறமை/அதிகாரம்/சக்தி ஆகியவைகள்தான் சமூகத்தின் செயல்பாடுகளுக்கான காரணம் என்று ஒருவர் அமைக்கும் சமூகத்தில், நீதி-அநீதிகள் அனர்த்தமாகின்றன. "survival for the fittest" என்பது இவர்களது நம்பிக்கையாகிவிடுகிறது.

மீண்டும் மதம்- நம்பிக்கை பற்றிய விஷயத்திற்கு வருவோம்.

இதனால், "இந்து நம்பிக்கை" என்ற சொல்லிற்கும், "இஸ்லாமிய மதம்" என்ற சொல்லிற்கும் அர்த்தமில்லை. இந்து மதத்தினர்கள் எனக் கருதப்படுபவர்களில், அத்வைதம், புராண நம்பிக்கைகள் என ஒன்றுக் கொன்று சம்பந்தமே இல்லாத நம்பிக்கைகள் இருக்கின்றன.

அது போலவே, "இஸ்லாமிய மதம்" என்று ஒன்று இருப்பதாகத் தெரியவில்லை. "இஸ்லாமிய நம்பிக்கைகள்" என்று உண்டு.

மிக எளிதாக விளக்குவதற்காக, "பிஜே" எனும் "பி ஜெயினுல் ஆபிதீன்" என்பவரையும் "ஷேக் அப்துல்லா ஜமாலி" என்பவரையும் எடுத்துக் கொள்வோம். இவர்கள் தமிழக முஸ்லீம்கள் மத்தியில் பிரபலமானவர்கள். இவர்களது நம்பிக்கைகள் வேறுபடுகின்றன.

பிஜே என்பவரின் நம்பிக்கையில் பின்வரும் அம்சங்கள் உள்ளன: கடவுள் உருவமுடையவ‌ன்; அந்த உருவம் ஒரு நாற்காலியில் அமர்ந்துள்ளது. அந்த நாற்காலியை எட்டு "ஜின்கள்" எனப்படுபவர்கள் தூக்கிக் கொண்டுள்ளனர்; அந்த உருவம் வானத்தில் ஒரு திசையில் அமந்துள்ளது; அந்த உருவத்திற்கு கால், கைகள் உண்டு; மனிதன் என்பவன் அவருடைய உருவத்தில் படைக்கப்பட்டுள்ளான்; அதாவது கடவுள் மனிதனைப் போல இருப்பான். இந்த நம்பிக்கைக்கு பெயர் என்று எதுவும் இல்லை என்றாலும், பிஜே இதனை "இஸ்லாமிய நம்பிக்கை" எனக் கருதுவதால், இதனை இஸ்லாமிய நம்பிக்கை எனக் கொள்வோம்.

"ஷேக் அப்துல்லா ஜமாலி" என்பவரின் நம்பிக்கையில் பின்வரும் அம்சங்கள் உள்ளன. அனைத்துப் பொருட்களும் கடவுளின் ஒளியினால் ("நூர்") படைக்கப் பட்டுள்ளது; கடவுளைப் போன்று எதுவும் இல்லை; நாம் மனிதர்களிடம் உதவி கேட்டால் கூட அது கடவுளிடம் கேட்டதற்கே சமம் என்று கருதவேண்டும்; நாம் மனிதர்களுக்கு செய்யும் பணி கடவுளுக்கு செய்யும் பணியே ஆகும் எனக் கருதவேண்டும்; கடவுள் தனது படைப்பினங்களைக் கொண்டும் உதவுவான். இதனை பிஜே இஸ்லாமிய நம்பிக்கை இல்லையென்றும், "சூஃபித்துவம்" என்றும் கூறுவார். ஷேக் அப்துல்லாஹ் ஜமாலியின் படி இது இஸ்லாமிய நம்பிக்கை.

 ஆனால் மதம் எனும் அடிப்படையில் இருவரும் "இஸ்லாமிய மதம்" அல்ல. நான் மேலே சொன்னவாரு "இஸ்லாமிய மதம்" என்று ஒன்றுமே கிடையாது. "அரேபிய மதம்" என்று வேண்டுமானால் ஒன்று உண்டு. அந்த அரேபிய மதம் என்பது "அரேபிய வாழ்க்கை முறை அல்லது மார்க்கம்" என்பதாகும். பிஜேக்கு நான்கு மனைவி கிடையாது, ஷேக் அப்துல்லாஹ் ஜமாலி அவர்களுக்கும் கிடையாது என்றே நினைக்கிறேன். பிஜேயும் ஜமாலியும் கைலி அணிகின்றனர். அரேபியர்களைப் போலல்லாமல் வேறு உடை உடுத்துகின்றனர். ஒட்டக் கறிகளை சுவைத்திருக்க மாட்டார்கள். எனவே இவர்கள் இருவரும் இஸ்லாமிய‌ மதத்தினையோ அரேபிய மதத்தினையோ சேர்ந்தவர்களில்லை.

ஷேக் அப்துல்லாஹ் ஜமாலி அவர்கள், இஸ்லாமிய நம்பிக்கையினைக் கொண்டுள்ளார்; தமிழ் முஸ்லீம்களின் மதத்தினைக் கொண்டுள்ளார். பிஜே அவர்கள் தான் கூறும் இஸ்லாமிய நம்பிக்கையையும், தமிழ் முஸ்லீம்களின் மதத்தினையும் கொண்டுள்ளார்.

இதேப் போல பாரதியார், அத்வைத/இஸ்லாமிய/பெளத்த/சூஃபி நம்பிக்கையையும், தமிழ் பிராமணர்களின் மதத்தினையும் கொண்டவர். (பெளத்தர்கள் "கடவுள்" எனும் வார்த்தையைப் பயன்படுத்தாவிட்டாலும், "உண்மை" என்ற வார்த்தையினைப் பயன்படுத்தியுள்ளனர். "உண்மை" என்பது இஸ்லாமிய மற்றும்  வேத நம்பிக்கைகளின் படி கடவுளின் பெயர்களில் ஒன்று.)

வள்ளலாரும் பாரதியார் போலவே. அவருடைய மதம் தமிழ்-சைவர்களின் மதம். அவரின் நம்பிக்கை இஸ்லாமிய/அத்வைத/பெளத்த நம்பிக்கை.

பெரியாரின் மதம் ஈரோடு தமிழர்கள் அல்லது தெலுங்கு தமிழர்களின் மதம். அவருடைய நம்பிக்கை, இஸ்லாமிய, பெளத்த/அத்வைத நம்பிக்கையின் சில அம்சங்கள்.

மோடி, அத்வானி, ஹெச் ராஜா, காஞ்சி சங்கராச்சாரியார் போன்றவர்களின் நம்பிக்கைகள் புராண நம்பிக்கைகள்: அதாவது கடவுளுக்கு உருவம் உண்டு; அவைகள் பலவகைப்படும்; அவைகள் குடும்பஸ்தர்கள்